در مقاله قسمت اول
تا سطح بسیاری با اصول ثبتی مشترک شرکت های تجاری آشنا شدیم و می دانیم که
شرکت ها برای چه دلیلی به ثبت برند خود پرداخته تا در جامعه بتوانند حضور
مفیدی داشته و به فعالیت بپردازند.
پس از آن که شرکت به ثبت می رسد در دفتر مخصوص و دفتر دیگری که
شامل شماره ردیف و خلاصه شرکتنامه و اساسنامه به ثبت می رسد. شایان ذکر
بوده که خلاصه شرکتنامه طی اولین ماه ثبت شدن شرکت در روزنامه
های کثیرالانتشار منتشر گردد.
هر نوع تغییری که در شرکت رخ
می دهد باید به ثبت برسد زیرا در ثبت نخست شرکت با شرایط اولیه به ثبت رسید
و ایجاد تغییراتی در وضعیت آن بدون ثبت ثانویه اعتباری به فعالیت های آن
نبخشیده و از این رو فعالیت شرکت بدون اعتبار خواهد بود. بنابراین بایستی
یک شرکت پس از به ثبت رسیدن تغییرات خود را در ثبت گزارش داده تا فعالیت
ادامه دار این کمپانی بدون اعتبار نبوده و ارزشمند باشد. در کنار شرکت
اصلی، شعبات کمپانی در صورت تغییر باید به ثبت برسند و این تغییر به عنوان
یک تغییر سازمانی بایستی به ثبت رسیده و رسمی شود در غیر این صورت اگر ثبت
به وضعیت نخست بوده و شرکت با تغییراتی رو به رو شود قطغا از ادامه فعالیت
جلوگیری می شود.
اما شرکت های فرعی می توانند به شکل جداگانه و مستقل با همان تشریفاتی که
شرکت اصلی در ثبت به کار گرفته، عملیات ثبت را انجام دهد. زیرا شرکت های
فرعی از شخصیت حقوقی مستقلی نسبت به شرکت اصلی هستند و باید ثبت شدن به شکل
جداگانه برای این نوع شرکت ها عملیاتی شود.
با عدم ثبت شرکت کمپانی موردنظر
نه تنها متحمل پرداخت جریمه نقدی که می تواند هر مبلغی باشد، شود و همچنین
موجب تضامنی شدن شرکت مورد نظر می گردد. بنابراین ثبت یکی از عملیات های
مهم هر شرکت در ابتدا کار است و اعمال تغییراتی سازمانی باید باری دیگر ثبت
شرکت را به دنبال داشته باشد.
با تمامی این تفاسیر اصول ثبتی مشترکی بین شرکت های تجاری حاکم بوده که
برای تمامی کمپانی ها یکسان بوده و هیچ یک قانون متفاوتی ندارند از این رو
باید تابع قوانین بوده و سرپیچی از قانون قطعا جریمه ها و ضررهایی به دنبال
خواهد داشت.
شرکت های تجاری نیز همیشه با ایجاد تغییراتی سازمانی سعی می کنند آن را به ثبت رسانده تا با ضرر و زیان های ناشی از عدم ثبت شرکت رو به رو نشوند.