در مسئله اقتصاد با اصطلاحات و موضوعات مختلفی رو به رو می شویم که هر
یک معنا و مفهوم خاص خود را دارد. اصطلاحات اقتصادی معنای روشنی ندارند و
باید با تحقیق و بررسی درباره آنها اطلاعاتی داشت. یکی از این اصطلاحات Business-to-Business یا به اختصار B2B نام دارد.
این اصطلاح در معنا به معنای انجام معاملاتی بین تجار بوده که می توان
به معاملاتی که بین فروشندگان عمده انجام می گیرد و محصولات عمده ای را به
یکدیگر می فروشند. در کنار B2B یک اصطلاح پرکاربرد دیگری وجود داشته
که Business-to-Customer یا همان B2C می باشد.
این اصطلاح یعنی معامله ای تجاری بین تولیدکننده و مصرف کننده که مرسوم
ترین نوع معامله تجاری در بازار می باشد. عمده معاملات بر مبنای همین
اصطلاح بوده و به نوعی شایع است. حجم معاملات در B2B بسیار بیشتر از B2C
بوده از این رو باید آن را گسترده و پرحجم دانست. علت آن معاملاتی که در
تولید یک محصول انجام می گیرد می باشد، برای مثال هنگامی که یک لاستیک
تولید می شود کارخانه تولید کننده برای تامین مواد اولیه به دیگر کارخانه
ها رجوع کرده و معاملاتی را جهت خرید مواد انجام می دهد از این رو شاهد حجم
گسترده ای از معاملات هستیم.
بیشتر محصولاتی که موردمعامله B2B قرار می گیرد توسط شرکت هایی خریده می
شود که از آن برای تولید دیگر محصولات بهره می گیرند. بنابراین محصولات
مورد معامله در B2B به مصرف کننده نمی‌رسد و بیشتر در بین تجار و
تولیدکنندگان رد و بد می گردد.
همچنین برخی معاملات B2C را شاهد هستیم که در نهایت منجر به ایجاد یک
معامله B2B می شود. بنابراین مدل های مختلف تجارت با یکدیگر در ارتباط است و
در این میان دو معامله B2B و B2C می توانند به یکدیگر منجر شوند.
اگر بخواهیم مثالی برای یک خرید B2B یا همان Business-to-Business بزنیم
باید بیان داشت خرید یک هتل برای مشتریان، خرید ملزومات اداری برای شرکت
دولتی یا سازمانی همگی معالمه B2B محسوب می شوند. معاملات B2B و B2C نه تنها در دنیای واقعی بلکه در فضای مجازی نیز گسترش یافته و مورد استفاده قرار می گیرد.
بنابراین گسترش این نوع معاملات در فضای واقعی و مجازی امر تعجب
برانگیزی نیست زیرا اقتصاد در هر جایی صورت می پذیرد و تفاوتی نداشته که
این مکان فیزیکی است یا مجازی. معاملات B2B و B2C نیز از معاملات پرحجم
بوده و کاربری متعددی دارد که می توان در بیشتر معاملات روزمره شاهد آن
بود.